Toen de dorpsdichter werd aangesteld verging hem dra het lachen en staarde hij verschrikt in de spiegel. Niet zijn onfrisse aanblik noch zijn schamel voorkomen baarden hem zorgen. Wel de toon, de juiste toon, die moest hij vinden. Immers, hoe spreekt een dorpsdichter tot zijn dorpsgenoten?
Vaderlijk, met baard en diepe, zware stem: ‘Vrienden dorpelingen, het leven is als de wind… ongrijpbaar en vluchtig’. Of plechtstatig, koninklijk? ‘Waarde dorpsgenoten, mijn lieve echtgenote en ik, wensen jullie een zalig kerstfeest’. Of beter nog, visionair, aangeraakt door spirituele inspiratie met vibrerende stembanden: ‘I have a dream’ …
Het moet juist zijn, die toon, zodat alle mensen uit Kortenberg zich kunnen herkennen in zijn woorden, glimlachen soms, omwille van een onverwachte twist of ontroerd de glooiende heuvels van ons dorp voor ogen zien in zijn geschriften.
De hoge hoogte van Den Tomme waar de wind soms raast, verhalen fezelt, huizen zich samen tegen de heuvel leggen. Of de kasseien dreef van Everberg naar Kortenberg, prinselijk mooi met een dak van takken, een erehaag van lente tot herfst. En zelfs de kleinste steeg of straat, waar haast geen mens of hond passeert. Ook daar is hij geweest.
Op een dag staat hij voor je deur. ‘Aangenaam. Dorpsdichter is de naam.’
‘Ik heb je huis gezien. De bomen en de wolken in je lucht. Vertel mij jouw verhaal.’
Dorpsdichter Johan Teirlinck is docent literatuur en filosofie. Hij is o.a. auteur van verschillende romans (‘Van hier tot aan de brug’; ‘Helena in Pompeï’), dichtbundels (‘Schitterend werk’; ‘Tirades en andere onrust’), essays en theaterteksten.
Maandelijks wordt hier een tekst van hem gepost. Op het Instagram-profiel van de Bib vind je ook regelmatig werk van hem terug.
Reacties van lezers naar johan@johanteirlinck.be
of www.johanteirlinck.be
Bankgedicht Donkerstraat, Erps-KWerps
oktober '22
wat we weten
dat hier schapen en paarden baarden
lam en veulen leven leerden
dat het woud een zon is
en het omgekeerde
maar ons weten zijn vergeten
als een kind dat weer toveren leert
en voelt dat het zonnewoud
van mensen houdt
en omgekeerd
Bankgedicht PlekK, Lodderhoek, Everberg
september '22
achter de vensters de verhalen
achter het glas
de schaduwen van mensen
die hier decennia geleden
hun dagelijkse leven leidden
en wij mogen nu
met nieuwe pennen en penselen
onze eigentijdse zielenroerselen
delen
op dezelfde plekK
Bankgedicht Prinsendreef, Everberg
augustus '22
herinner jij je nog die plek
waar bomen als gewelven
over de straat waren gegroeid
een erehaag
van mij naar jij
herinner jij je nog de woorden
die je geliefde zei
in een verloren maand mei
van jij naar mij
en terug
Bankgedicht Vrebos, Everberg
juli '22
hier hebben bomen afgesproken
allemaal even hoog te groeien
tijd om trager te verstrijken
en kijken duurt even lang als wolken
op de top van de wereld
wagens en wandelaars kruisen
stemmen van wind en wielrenners
wie is van hier en wie waait door
voorbij de toren en het vredig bos
de wereld af
Bankgedicht WZH O.L.V. Lourdes
juni '22
bekijk de kleinste dingen die hier groeien
de mussen die in hagen stoeien
en waarvan jij zo geniet
de besjes, bosjes, sprietjes die alleen een kind nog ziet
terwijl helemaal van boven, de planeet
en al wat wentelend door de ruimte gleed
zich jarenlang voor jou verborgen hield
levensgroot maar jij zag het niet
totdat met zachte vingertoppen
je kleinkind aan kwam kloppen
Bankgedicht Wijnegemhofstraat
mei '22
hier zitten is een beetje wachten
een beetje kijken ook
een beetje niet meer mee doen
stilstaan
in gedachten
banken zijn geduldig -net als bomen-
want straks verlaten we
deze luisterende plek
wanneer we opstaan
weer begane paden volgen
Bankgedicht Groenstraat, Everberg
april '22
het bos ligt in onze rug
draagt de vallei
met schuine bomen
vogels keuvelen gezellig met elkaar
geruststellend
hier stopte men met bouwen
met straten trekken
terwijl vogels gretig overvliegen
van de ene wereld in de andere
moeiteloos
Bankgedicht Erps-Kwerps 2
maart '22
de geliefden zitten samen
onder twee lindebomen
naast een zandstenen kapel
waar de oudebaan naar de hemel klimt
en beneden in de bocht de tijd verdwijnt
daarnet nog waren zij jong
met wapperende haren
en een merel in hun stem
nu hangen de wolken grijs maar licht
boven de kale daken van de mensen
Bankgedicht Erps-Kwerps
februari '22
een fietser flitst in laat licht
voorbij terwijl de straat
de fragiele stemmen fluistert
van het woonzorgcentrum verderop
een hoge haag omzoomt,
verdeelt recht en rechtvaardig
de straat en de lucht
beweging en verstilling
in twee gelijke delen
Bankgedicht Everberg
januari '22
wanneer je hier de ogen sluit
hoor je van kinderen
de stemmen
tussen wind en weer waaien
luister luider
wanneer ik en jij al lang
verdwenen zullen zijn
blijven boom en bank behouden
wachten mus en mees
op nieuwe dagen