Toen de dorpsdichter werd aangesteld verging hem dra het lachen en staarde hij verschrikt in de spiegel. Niet zijn onfrisse aanblik noch zijn schamel voorkomen baarden hem zorgen. Wel de toon, de juiste toon, die moest hij vinden. Immers, hoe spreekt een dorpsdichter tot zijn dorpsgenoten?
Vaderlijk, met baard en diepe, zware stem: ‘Vrienden dorpelingen, het leven is als de wind… ongrijpbaar en vluchtig’. Of plechtstatig, koninklijk? ‘Waarde dorpsgenoten, mijn lieve echtgenote en ik, wensen jullie een zalig kerstfeest’. Of beter nog, visionair, aangeraakt door spirituele inspiratie met vibrerende stembanden: ‘I have a dream’ …
Het moet juist zijn, die toon, zodat alle mensen uit Kortenberg zich kunnen herkennen in zijn woorden, glimlachen soms, omwille van een onverwachte twist of ontroerd de glooiende heuvels van ons dorp voor ogen zien in zijn geschriften.
De hoge hoogte van Den Tomme waar de wind soms raast, verhalen fezelt, huizen zich samen tegen de heuvel leggen. Of de kasseien dreef van Everberg naar Kortenberg, prinselijk mooi met een dak van takken, een erehaag van lente tot herfst. En zelfs de kleinste steeg of straat, waar haast geen mens of hond passeert. Ook daar is hij geweest.
Op een dag staat hij voor je deur. ‘Aangenaam. Dorpsdichter is de naam.’
‘Ik heb je huis gezien. De bomen en de wolken in je lucht. Vertel mij jouw verhaal.’
Dorpsdichter Johan Teirlinck is docent literatuur en filosofie. Hij is o.a. auteur van verschillende romans (‘Van hier tot aan de brug’; ‘Helena in Pompeï’), dichtbundels (‘Schitterend werk’; ‘Tirades en andere onrust’), essays en theaterteksten.
Maandelijks wordt hier een tekst van hem gepost. Op het Instagram-profiel van de Bib vind je ook regelmatig werk van hem terug.
Reacties van lezers naar johan@johanteirlinck.be
of www.johanteirlinck.be
de dunne tunnel die de winter is
december '23
terwijl ons dorp
als een ruggengraat te rusten ligt
tussen twee steden
waarlangs treinen sporen
fietsen flitsen
en wagens zich over de steenweg wagen
de ballade van de dorpsdichter
november '23
10
het was een kind
zo denk ik echt
dat luidkeels op straat
zinnen zei
de ballade van de dorpsdichter
september '23
6
toen hij haar huwde
wapperde de wind
onder haar kleren
en vloog ze hoog door bomen
de ballade van de dorpsdichter
augustus '23
5
hier is iemand in de straat geweest
een beambte, muzikant of moordenaar
die de bordjes op de huizen leest
en de namen heeft verwisseld
de ballade van de dorpsdichter
juli '23
4
in de voortuin keek een kabouter mee
hoe de kinderen waren opgegroeid
het huis door klimop was aangekleed
en de boom boven het dak gegroeid
de ballade van de dorpsdichter
juni '23
3
is er iemand in de straat gezien
die ongemerkt
de tafel heeft gedekt bij buren
de vijver vol liet lopen
de ballade van de dorpsdichter
mei '23
2
hier wonen een kat
twee honden en één mens
ik zie de bakjes buiten staan
en de loopsporen die door de planten gaan
de ballade van de dorpsdichter
april '23
1
hij had de huizen achterom bereikt
en gluurde binnen bij de mensen
niet naar hun huisraad
maar naar hun ziel die op de tafel lag
Droom- en denkdag
maart '23
het lijkt alsof we alles
dat we in ons ‘echte’ leven
zijn vergeten
hier vandaag
weer weten
omdat we traag
de tijd hebben genomen
om naar elkaar te luisteren
en thuis te komen
Een foto
maart '23
zag jij het ook?
hoe in de lente van drieëntwintig
plots
bomen bloesems en bloemen droegen
als in een versneld gespeelde film
waarop we zo lang hadden gewacht
coronajaren
Belofte
januari '23
nu wij wandelen
langs de donkerste van alle wegen
en in de nacht
van oud naar nieuw
amper achterom durven te kijken
omdat oorlog en pandemie
klimaat en energie
als molenstenen onze keel toe knijpen
en wij geen ster- of maanlicht zien
maar diepe dreiging die blijft hangen
De dorpsdichter
december '20
wekenlang had hij geschreven
koortsachtig en bij nacht
over eigen zielenroerselen
en over kortenberg
Bankgedicht Donkerstraat, Erps-KWerps
oktober '22
wat we weten
dat hier schapen en paarden baarden
lam en veulen leven leerden
dat het woud een zon is
en het omgekeerde
Bankgedicht PlekK, Lodderhoek, Everberg
september '22
achter de vensters de verhalen
achter het glas
de schaduwen van mensen
die hier decennia geleden
hun dagelijkse leven leidden
en wij mogen nu
met nieuwe pennen en penselen
onze eigentijdse zielenroerselen
delen
op dezelfde plekK
Bankgedicht Prinsendreef, Everberg
augustus '22
herinner jij je nog die plek
waar bomen als gewelven
over de straat waren gegroeid
een erehaag
van mij naar jij
herinner jij je nog de woorden
die je geliefde zei
in een verloren maand mei
van jij naar mij
en terug
Bankgedicht Vrebos, Everberg
juli '22
hier hebben bomen afgesproken
allemaal even hoog te groeien
tijd om trager te verstrijken
en kijken duurt even lang als wolken
op de top van de wereld
wagens en wandelaars kruisen
stemmen van wind en wielrenners
wie is van hier en wie waait door
voorbij de toren en het vredig bos
de wereld af
Bankgedicht WZH O.L.V. Lourdes
juni '22
bekijk de kleinste dingen die hier groeien
de mussen die in hagen stoeien
en waarvan jij zo geniet
de besjes, bosjes, sprietjes die alleen een kind nog ziet
terwijl helemaal van boven, de planeet
en al wat wentelend door de ruimte gleed
zich jarenlang voor jou verborgen hield
levensgroot maar jij zag het niet
totdat met zachte vingertoppen
je kleinkind aan kwam kloppen
Bankgedicht Wijnegemhofstraat
mei '22
hier zitten is een beetje wachten
een beetje kijken ook
een beetje niet meer mee doen
stilstaan
in gedachten
banken zijn geduldig -net als bomen-
want straks verlaten we
deze luisterende plek
wanneer we opstaan
weer begane paden volgen
Bankgedicht Groenstraat, Everberg
april '22
het bos ligt in onze rug
draagt de vallei
met schuine bomen
vogels keuvelen gezellig met elkaar
geruststellend
hier stopte men met bouwen
met straten trekken
terwijl vogels gretig overvliegen
van de ene wereld in de andere
moeiteloos