In de boeken uit de reeks ‘Waanzinnig om te weten’ worden wetenschappelijke thema's op een zeer luchtige en ludieke manier benaderd. In Eindeloze Egyptenaren maak je kennis met kleine faits divers uit de Egyptische geschiedenis: wat met tandpijn in het oude Egypte, de fatale geschiedenis van een mummiebeentje enz. Slechts hier en daar leren we wat bij over de eigenlijke geschiedenis, zoals de relatie van Cleopatra met haar diverse Romeinse lovers, of in het heel beknopte en nogal arbitraire historische overzicht.
Terry Deary is naast schrijver van kinderboeken ook acteur en dat straalt af op zijn werk. De historische achtergronden zijn volgens de huidige stand van het wetenschappelijke onderzoek wel correct, maar zijn boek heeft veel meer weg van een sensatieblaadje of het script van een stand-upcomedyshow dan van een geschiedenisboek. De schrijver verhaalt met een ogenschijnlijk sadisme hoe grafrovers gemarteld werden, of hoe krijgsgevangenen onzacht behandeld werden. De lugubere details worden kortom met al te veel gretigheid en al te frequent gedebiteerd. Een grote farao als Ramses II wordt bovendien gedegradeerd tot loser omdat hij een bestand moest ondertekenen bij de slag bij Kadesj en wat dies meer zij. De taal die Deary hierbij aanslaat, is heel casual, jong en hip. Hoewel het hem zeker niet kan worden verweten dat hij een zoveelste doordrukje over de geschiedenis van Egypte schreef, springt hij anderzijds helaas heel vaak van de hak op de tak doorheen de drieduizend jaar geschiedenis die het oude Egypte rijk was.
Dat neemt niet weg dat hier en daar ook nuttige wetenswaardigheden te lezen vallen, zoals hoe de piramiden (zeker niet) konden worden gebouwd, hoe mummies gebalsemd werden, of wie uiteindelijk de snoodaard was die de neus van de sfinx afgeschoten heeft. Het geheel is doorspekt met quizjes die niet je kennis testen, maar dienen als kapstok om wat meer weetjes te verschaffen.
Op de website van uitgeverij Kluitman valt te lezen dat het boek bedoeld is voor lezers vanaf zeven jaar, maar die inschatting is echt wel schromelijk te jong. De stijl is wel luchtig en ludiek, maar de taal is tegelijk ook vrij specifiek en in zekere zin gespecialiseerd. Hoe kan het ook anders in een boek over het oude Egypte (denken we maar aan woorden als balsemen, geschiedschrijver…)? Ook de quizjes zijn zeker niet gemakkelijk, ook niet voor oudere kinderen. Bovendien vergen de gruwelijke anekdotes toch een zekere rijpheid. 
[Jurgen Demeester] Verberg tekst

‘Hier volgt de gruwelijke geschiedenis van die grandioze Egyptenaren uit de oudheid.’ Zo begint dit deel uit de serie ‘Waanzinnig om te weten. Junior’*. Inderdaad, veel gruwelijke feiten, maar ze worden luchtig opgediend. Farao’s, piramides, goden en flink wat moord en doodslag passeren de revue, met opdrachtjes tussendoor: woorden om op de juiste plek te zetten, quizjes en een test (‘Zou jij een oud-Egyptische dokter kunnen worden’?). De nadruk ligt op wetenswaardigheden, minder op het grote verband, maar de inhoud kan wel interesse opwekken voor geschiedenis. Het is bijvoorbeeld leuk om te lezen hoe mummiemakers tot de beste technieken kwamen. De schrijfstijl is opvallend los, met grapjes, alliteraties (‘maffe mummies’) en een laconieke toon: ‘De eerste mummies werden alleen in doeken gewikkeld, om daarna alsnog vrolijk weg te rotten’. De lezer wordt vaak direct aangesproken (‘Hoeveel weet jij van …’). Het boek is opgemaakt in zwart-wit met grote letter en vrij weinig tekst per pagina. Geïllustreerd met cartoons en strips in zwart-wit. Met uitgebreid register. Vanaf ca. 9 t/m 12 jaar. Verberg tekst

Zoals in alle boeken van ‘Waanzinnig om te weten’ krijg je ook hier een hele mengelmoes van feiten en weetjes. Het boek puilt als het ware uit van quizzen, losse verhalen, overzichten, onsamenhangende hoofdstukken en zelfs een uitgebreid register.
Wie de Egyptenaren wat kent, weet dat het geen doetjes waren. Gruwelijke dingen zijn schering en inslag, maar ze worden met een bijzonder luchtig sausje opgediend. Tussen de moorden, piramides, goden en mummies door, krijg je allerlei opdrachten om te zien of je er toch nog wat van opgestoken hebt.
Verwacht geen rode lijn in het boek. Het gaat weliswaar over Egyptenaren, maar het behandelt vele aspecten redelijk oppervlakkig. Het lijkt er eerder op dat het centrale thema humor is. Een echt naslagwerk kan je het niet noemen. De klemtoon ligt meer op populaire weetjes en de humor. Wie echt geïnteresseerd is, zal door dit boek misschien wel nieuwsgierig gemaakt worden en op zoek gaan naar het serieuzere werk.
De schrijfstijl is zeer los, een beetje in spreektaal. Elk blad is overdadig geïllustreerd in cartoonstijl en hoofdstukken worden vlotjes afgewisseld met korte testjes of strips. Opvallend is dat er veel gebruik gemaakt wordt van alliteraties, soms op het vervelende af. Dit vertraagt het lezen.
Boek voor de liefhebbers van luchtige lectuur, hoewel het aangenamer leest als je af en toe enkele hoofdstukken leest in plaats van het volledige boek in één keer. Als je dat doet, krijg je het gevoel van een overdosis...
Verberg tekst