Een prentenboek met als hoofdpersonage een krant. Dat is alvast iets nieuws. Het boek vertelt het verhaal vanuit het perspectief van een krant. Hij wordt geboren samen met een heleboel anderen. Ze belanden in een winkel en van daaruit wordt elke krant meegenomen op een eigen reis. De ik-persoon-krant blijft echter liggen. Wanneer hij het ergste begint te vrezen, wordt hij alsnog meegenomen door de wind. Elke blad/deeltje van hem belandt ergens anders. Het ene blad eindigt in de vuilbak, het andere als dode visverpakking. Nog een ander blad leert iets over de liefde, maar haalt de krant hier zijn levensvreugde uit?

Op de kaft zien we een geschilderde heer met hoed die een krant vastheeft. De krant is afgebeeld als een collage. Een collage gemaakt van … kranten. Het geheel komt vrij druk over. Aantrekkelijk voor kinderen kan ik het niet noemen. Volwassenen zal het wel intrigeren. De collagestukjes zijn stukjes tekst in wat voor mij verschillende talen lijken te zijn. Ik herken wat Franse woorden, Spaanse … maar echt begrijpen doe ik ze niet. Zit hier een verborgen boodschap in? Nieuwsgierig als ik ben zal ik op de volgende pagina’s verder snuisteren in de stukjes collage.  

Elke pagina geeft een grote prent weer met daaronder één regel tekst. De prenten spreken dan ook vooral voor zich, maar dat doet de waarde van de woorden niet teniet. De korte zinnen passen er perfect bij. De tekeningen zijn schilderijen in een wat vreemde stijl die kinderen misschien niet gewoon zijn. Maar als je daar samen doorheen kan kijken, kan je wel genieten van deze prenten. Het is een fijn prentenboek dat kinderen eens anders doet kijken én denken. Op het einde van het verhaal belandt één blad bij een heer – die heer van de kaft, jawel – die de krant doet heropleven omdat hij eindelijk de boodschap leest waar hij al zo lang op zit te wachten. Wat die boodschap is, blijft geheim. Een heerlijk triggertje om samen met je kind te raden wat dit zou kunnen geweest zijn. Mijn nieuwsgierig gesnuister in de collagestukjes heeft voorlopig niets opgeleverd. Dus ik heb er zelf iets bij gefantaseerd – wat uiteindelijk ook wel de bedoeling zal zijn.

Dit is een boek om écht samen te lezen. Een kleuter zal volgens mij dit niet snel zelf uit de kast halen, maar mits wat duiding en een frisse kijk kan je hiermee samen zalig fantaseren en filosoferen.