Als ik mij inbeeld hoe een strip gemaakt wordt, heb ik het ? allicht ? naïeve beeld voor me van iemand die in zijn tekenkamer kruipt, zijn potloden en inktpennen goed legt, en vellen vol probeersels maakt. De scenarist heeft nachten wakker gelegen om het verhaal te doen kloppen en vorm te geven. Daarna zetten tekenaar en scenarist zich samen, bespreken ze nog enkele details, vullen hiaten aan en uiteindelijk, na lang zwoegen en verschillende pogingen hebben ze hun eindproduct: een strip. Na het lezen van De woelieboelies beeldde ik me echter één of ander merchandisingbureau in dat naar een 'stripfabriek' belt om nog maar eens een album van 'K3' te bestellen. De verkoopscijfers van de vorige waren immers niet slecht, dus beslist het bureau om er snel nog eentje maken, voor de hype is overgewaaid.

Wat Patrick Roelens en Daniel Van de Voorde in dit album allemaal verzinnen, moet zelfs de goedgelovigheid van achtjarige lezertjes zwaar op de proef stellen, vrees ik. Het scenario lijkt nergens naar en zit slordig in elkaar . De strip telt amper veertig pagina's, en het verhaal begint dan pas echt op bladzijde 20. Daarvoor is het pure bladvulling: we krijgen een saai, banaal verhaaltje over een rijke man die de meisjes voor hun tienjarig bestaan wil trakteren op een cruise. Zo kan je weer een aantal pagina's vullen met oude bekenden uit vorige strips die ook op het schip aanmeren. Door omstandigheden gaan de meisjes van boord en na een storm stranden ze op een tropisch eiland. Karen, Kristel en Kathleen raken niet in paniek en maken zonder enig materiaal onmiddellijk een stevige hut met een gezellig kampvuur erbij, om vervolgens een lekker zelfgevangen visje te roosteren. Af en toe beginnen ze zonder enige aanleiding hun hitjes te zingen. Zo botsen ze op schattige (?) wezentjes: de 'woelieboelies' (ondertussen zitten we al aan pagina 27!). Net op dat moment landen twee gangsters (die er eerlijk gezegd heel braaf en aaibaar uitzien, ze zijn enkel gewapend met een spuitbus en touw) op het eiland, waar ze een ressort willen bouwen. K3 zal er natuurlijk alles aan doen om dit te verhinderen...

De tekenstijl is abominabel. De meisjes zien er alle drie hetzelfde uit, enkel aan de haarkleur kan je ze uit elkaar houden. Hun gezicht kent slechts vier uitdrukkingen. Zelfs de slechteriken hebben diezelfde tandpastaglimlach en kijken zoals alle andere karakters. Alle personages worden clichématig getekend (cf. de rijke Texaan met cowboyhoed en grote neus). Irritant is ook het gebrek aan details: het lijkt of de tekenaar alles zo eenvoudig mogelijk wou houden. De achtergrond bestaat zelfs vaak enkel uit een oranje kleurvak.

Kortom, dit album is slechts geschikt om je kinderen bezig te houden terwijl jij boodschappen doet. Als je ze kennis wil laten maken met strips, zijn er gelukkig veel betere alternatieven dan deze smakeloze en voorgekauwde industriële koek. [Gwen De Scheemaeker] Verberg tekst

Bij het K3-huis waar Karin, Kristel en Kathleen wonen, wordt een reuzenpakket bezorgd. Het is de felicitatie met het tienjarig bestaan van K3 van een rijke oliebaron uit Texasword. Hij nodigt hen uit naar Barcelona te komen voor een cruise. Ook alle figuren die in de voorgaande albums optraden, mogen meereizen. Maar de meisjes van K3 hebben voor hun mdepassagiers geen belangstelling, wel voor de toffe binken op een ander schip. Ze gaan er op af met een klein bijbootje. Helaas steekt er een zware storm op en de volgende ochtend worden ze wakker op een tropisch eiland. Daar blijken een soort pluizebollen te wonen: de Woeiliboelies. Die worden echter in hun bestaan bedreigd door twee louche projectontwikkelaars. Zal het K3 lukken hier een stokje voor te steken? Opnieuw een album voor de fans van deze meidengroep die gedoemd lijken eeuwig vijftien jaar te moeten blijven. Het wel heel simpele verhaaltje is slecht opgebouwd. Het taalgebruik is niet mooi. Ballonstrip met grove, karikaturale tekeningen in knallende kleuren. Voor fans vanaf ca. 9 jaar die er niet genoeg van kunen krijgen. Verberg tekst