Liefde, verraad en desillusie vormen de rode draad in Het geheim van Grâce, de vierde roman van de Française Delphine Bertholon (1976). Protagoniste is Grâce Marie Bataille. Op haar 34ste beseft ze dat ze het beste al achter de rug heeft. We schrijven 1981 in een klein Frans dorp. Grâce is dan al twaalf jaar gehuwd en moeder van twee kinderen, Nathan en Lise. Haar echtgenoot Thomas is als handelsreiziger heel vaak afwezig. Haar leven verloopt rimpelloos en bestaat vooral uit wachten tot haar man terug thuis komt.
Alles verandert drastisch als ze besluit om voltijds te werken. Er komt een jonge en knappe au pair uit Polen in huis en haar komst zet de fundamenten van het jonge gezin op losse schroeven. De vereenzaamde Grâce heeft moeite met ouder worden en ziet met lede ogen aan hoe ze haar schoonheid verliest. Tegelijkertijd verliest ze haar greep op de realiteit. Het exotische kindermeisje — dat ze 'het meisje' noemt — staat in haar ogen symbool voor de prille jeugd en ze ervaart haar als een bedreiging voor het gezin. Ze kan haar jaloersheid maar moeilijk verbergen. Haar ongeïnteresseerde en afwezige man doet niks om haar te steunen of haar wantrouwen te temperen. Dertig jaar later, in 2010, keert de zoon van Grâce terug naar het ouderlijk huis om er kerstmis met zijn familie te vieren. Ook Thomas staat, na dertig jaar spoorloos te zijn geweest, terug aan de deur. De spanning loopt hoog op. Wat is er in die fatale zomer van 1981 gebeurd?
Het geheim van Grâce is een vakkundig opgebouwde psychologische thriller rond een lang gekoesterd familiegeheim. Delphine Bertholon weet de spanning goed op te bouwen. Haar staccato proza is soepel en de roman baadt in een unheimliche, uitzichtloze sfeer. Het verhaal wordt in wisselend tijds- en vertelperspectief gebracht. De dagboekfragmenten en brieven van Grâce uit 1981 worden afgewisseld met hoofdstukken waarin de zoon in het heden de vertelfiguur is. De virtuele dialoog tussen een moeder en haar zoon in een tijdspanne van drie decennia is ontroerend. Bertholon serveert een genadeloze familiekroniek en een scherpe schets van een aftakelend huwelijk. Liefde kent geen wetten.
[Laurent Meese] Verberg tekst

Dit boek begint met een raadselachtige brief. Daarna zijn afwisselend moeder Grâce en zoon Nathan aan het woord. Moeder Grâce, 34 jaar en gescheiden, schrijft in 1981 in haar dagboek. Het zijn fragmenten over de kinderen Lise en Nathan, over haar man en met name over de relatie van haar echtgenoot met de Poolse au pair. Nathan (34 jaar, weduwnaar) schrijft in 2010 aan zijn vrouw Cora die zes jaar terug stierf bij de geboorte van hun tweeling. Hij is met zijn zus en zijn kinderen tijdens de kerstdagen bij Grâce op bezoek en er gebeuren vreemde zaken in het huis. Als zijn vader zich na dertig jaar meldt, hoort Nathan dat hij een tweelingbroer heeft gehad die dood werd geboren. Dat blijkt niet het enige geheim. Dit is een geschiedenis waar je langzaam inkomt, maar die je daarna vasthoudt. Het lijkt eerst een familieroman, maar is vooral een psychologisch verhaal met daarin soms een bovennatuurlijk verschijnsel. De uitgave is de vierde roman van de schrijfster (1976) en werd in Frankrijk een bestseller. Kleine druk. Verberg tekst